Fairbanks naar Whitehorse

Elk deel van deze reis deel ik op in partjes om het “behapbaar” te maken.

Zoals

·      De Dalton Highway

·      Fairbanks naar Whitehorse

·      Whitehorse naar begin van de Cassiar Steward Hwy

·      Cassiar Steward Highway

·      Cassiar Steward Highway naar ………. (is nog in de planning!)

Dat houdt in dat ik twee doelen kan afvinken!

                                                                    Dit deel van de reis

Wij (Tom en ik) hebben 11 dagen gedaan om van Fairbanks naar Whitehorse te rijden, een fikse opgave!

Vooral de laatste 3 dagen waren erg zwaar;

107 km, 135 km en 160 km met veel klimmen (die dagen bij elkaar ongeveer 2600 meter!) dat met ongeveer 45 kg bagage (standaard ongeveer 38 kg maar nu daarbij veel eten en meestal ongeveer 5 liter water) De temperaturen varieerde van 3 graden boven nul bij vertrek tot boven de 25 graden later op de dag) Zon maar ook motregen samen met een snijdende wind soms tegen!

Daar tegenover staat het prachtige licht ’s morgens vroeg (vaak 05:00 op en 06:30 op zijn laatst weg). Ook al is het hier heel erg lang licht (Meer nacht naarmate we meer zuidwaarts we komen)

Ook de natuurschoon is geweldig.

In de auto zou het misschien saai zijn, maar op de fiets zit je er middenin.

Je ruikt de bomen, bloemen, je voelt de elementen op je huid en de wind en (soms) regen in de (weinige) haren.

Je ontmoet de natuur van heel dichtbij. Horzels, muggen, maar ook grondeekhoorns hoor je piepen en oversteken, soms daarbij hun leven riskeren en verliezen voor onze ogen!

Maar ook de voor vele zo gevreesde beren die heb ik nu al enkele malen gezien en soms gefilmd of op de foto gezet!

Eergisteren nog eentje gezien, die was weg voor ik de GoPro (film) kon aanzetten.

De GoPro zit op het stuur en zet ik aan, zodra ik iets zie wat de moeite waard is.

                                                                    Whitehorse, Yukon Canada

We zitten hier nu in een Hostel, een gezellige boel! Veel nationaliteiten veel hikers en ook vele vormen van vervoer; motor, auto, lifters, geen andere fietsers.

We zijn al enkele malen veranderd van slaapplaats, maar de manager, Nancy is bijzonder vriendelijk en behulpzaam!

We vullen onze dagen met onder andere het onderhoud van de fietsen.

Mijn fiets verloor onderweg enkele boutjes en moertjes (Niets van gemerkt) en worden straks vervangen, ook de ketting wordt na 1700 km gesmeerd. Mijn fiets heeft zich goed gehouden!

Ook schrijven we wat aan de Blog’s, hebben contact met het thuisfront en doen de voorbereidingen en boodschappen voor de volgende etappe naar het begin van de Cassiar Highway (nr. 37).

                                                                    Andere fietsers:

Als je zo onderweg bent kom je, af en toe, andere fietsers tegen.

* Een Canadees uit Calgary die naar Prudhoe Bay wilde rijden. Ik kwam hem tegen op de laatste dag van mijn rit op de Dalton Hwy.

Een bijzondere man, hij had o.a. 9 liter water bij zich en geen filter. Hij deed 2 dagen met deze hoeveelheid en kocht dan weer water. Hij legde grote afstanden af.

Hij had al eerder de tocht gedaan maar wilde het nu vanaf de andere kant rijden.

Wel had hij het erover, dat voor de dagen die hij had gepland, er hoge regen verwachtingen waren.

Later zagen we dezelfde man (ben zijn naam vergeten en hij had geen kaartje) in Fairbanks en later in Delta Junction. Altijd haast, zo kwam het bij mij over.

Geen reishouding die ik aanneem. Genieten is belangrijker dan snelheid!

* Een leuke Zwitserse jongen (kaartje al doorgestuurd) die net van school was en naar de universiteit ging na zijn reis. Hij was begonnen in San Francisco en had o.a. de “Hwy on the top of the world” en de

Cassiar Hwy. Deze laatste raadde hij ons erg aan, bijzonder mooi met veel beren langs de weg elke dag tussen de 2 en 7 beren!

* Een jong stel (Isaac en Megan). Zij fietste van Austin Texas naar Anchorage.

Wild kamperend en lange dagafstanden afleggend. Laag budget en weinig bagage. Jong he, dan kun je dat doen. Leuk koppel. Wij waren dik aangekleed, wind en fris terwijl we (nat van het zweet) een soepje aan

het maken maakte om de volgende 20 mijl te overbruggen. Zij reden in het kort en schenen het niet koud te hebben. Leuk zo’n verschil!

* Eergisteren kwamen we een afgezwaaide marinier tegen (naam vergeten en geen kaartje) die in Texas was begonnen en naar zijn woonplaats reed Anchorage.

Zeer goed getraind natuurlijk en reed met een zelfde Voltaic solar system als ik maar dan met 2 paneeltjes. Leuke man!

* Enige tijd later kwamen we nog een fietser tegen, hij zwaaide niet en nam geen tijd voor een kort praatje.

In het algemeen wordt dat gezien als onbehoorlijk binnen de langeafstands fietsers groep.

Je kunt Immers elkaar van waardevolle informatie voorzien over de nog af te leggen route! Beleefdheid?!

                                                                    Thomas Hall

Jullie hebben al een tijdje gelezen dat ik met iemand samen rijd: Tom of Thomas.

Wie is hij nu?

Een erg prettige reisvriend!

Thomas is een vroeg gepensioneerde dominee met een breed wereldbeeld!

Hij is 62 jaar oud dus weinig verschil in leeftijd.

Hij heeft een vrouw, Dixie en twee kinderen en een kleinzoon en eentje onderweg!

De ideeën over afstand en route zijn vrijwel gelijk aan die van mij waardoor we prima samen kunnen rijden!

Hij is heel filosofisch, een leuke discussie partner!

Zijn fiets is vrijwel gelijk aan die van mij, dus de handicap bij het klimmen, het gaat wel trager op een ligfiets, is even groot.

Hij is echter: lichter gebouwd, heeft een lichtere fiets en minder bagage. Dus beter in staat om te klimmen.

Dat ik hem heb ontmoet is heel bijzonder, weer zo’n voorbeeld van het niet bestaan van “toeval”!

Zijn reis startte in Prudhoe Bay en hij reed met Rick Styles, een fietsvriend.

Samen zouden ze naar Missoula, Montana rijden. Dit is de woonplaats van Tom.

Echter, Rick kreeg problemen met zijn lichaam tijdens de tocht over de Dalton Highway.

Hij was samen met Tom van de Dalton afgehaald en naar Fairbanks gereden door een passerende automobilist.

Hij moest uiteindelijk, heel erg jammer, in Fairbanks, terugvliegen naar huis.

Hij was er kapot van! Wij hebben ook erg met hem te doen!

De komende 2 – 3 weken zullen Tom en ik nog samen rijden en ik zie dat met vertrouwen tegemoet!

                                                                     Sterk

Ik heb nu het gevoel dat ik alles aan kan!

Ik ben in de Artic ocean gedoken,

Ik heb de Dalton Highway overleeft,

Ik heb de 160 km dag overleeft!

Laat maar komen, ik red het wel.

Misschien duurt het wat langer, maar dat is niet belangrijk!

Zo nu zet ik er een punt achter en zal proberen, in een haperend WIFI mijn verhaal vanmiddag of vanavond op de site te zetten.

Overigens zullen er de komende weken wel wat wijzigingen komen in de te nemen route!

Wordt vervolgd,

Vanuit Whitehorse, gegroet!

Menno