Afscheid nemen..

                                                                    Maken van een blog verhaal.

Het is niet eenvoudig om tijd te vinden om een verhaal in elkaar te zetten!

Na het fietsen overdag is er vaak geen tijd over om dat te doen.

Meestal als ik aankom bij een plek waar ik ga kamperen, zet ik de tent op maak die klaar voor de nacht en ga vervolgens koken.

Dan leg ik alles klaar voor de volgende dag en poets de tanden en fris me op.

Het enige dat ik dan nog wil is slapen.

Er wacht de volgende dag weer een zwaar parcours.

Dan valt het blog maken even weg, gewoon geen energie voor.

Ook is het in de tent typen niet echt handig.

Buiten typen op een kampeerbankje, die er vaak wel is, kan lastig zijn door de vele muskieten!

Dus wordt het verhaal gemaakt op een dag dat ik rust heb. Niet echt rust dus, maar altijd gevuld met allerlei taakjes die moesten wachten op zo’n dag.

Mijn eerste plan, om elke week een verhaal te maken is dus niet echt haalbaar.

Ik heb een begin van deze blog nu gemaakt op Bell 2, een duur hotel complex dat dure (Helikopter-) skivakanties in de omgeving uitvoert.

Uploaden zal later gebeuren, omdat het hier per Mb wordt gerekend en die zijn vanmiddag opgegaan met het chatten met mijn vrouw Rieneke

                                                                    Afscheid nemen doet altijd pijn.

Toen ik naar de VS ging moest ik afscheid nemen van mijn vrouw de kinderen en de hondjes.

Vandaag, 7 augustus heb ik afscheid moeten nemen van mijn zeer gewaardeerde reisgenoot en vriend Thomas Hall (of  gewoon Tom).

Gisteren en de dag ervoor gingen voor mij erg moeizaam.

Zo sterk als ik me voelde in het begin en verderop in de tocht, zo leeg (letterlijk) voel ik me nu, futloos geen kracht meer.

Tom en ik hebben gesproken over de huidige strategie.

Ik heb heel erg veel bij me. Dat besef ik wel, maar kan daar voor Bellingham niets aan doen.

Ik fiets te veel op kracht en die is er nu uit. De vele, vele heuvels nekte me de afgelopen dagen.

Daarnaast heb ik iets onder de leden. Iets verkeerds gegeten, buikpijn en vreselijk aan de buikloop. Dat houdt maar niet op.

Vandaag is Tom helaas verder gegaan en heeft me een overnachting in het hotel hier cadeau gedaan uit waardering voor de vriendschap en de fijne samenwerking!

Dat waardeer ik natuurlijk zeer, maar ik was vandaag liever mee gefietst.

Of ik morgen in staat ben om verder te fietsen weet ik niet maar dat zie ik deze dag wel.

De kracht moet er wel weer inkomen om de laatste 250 km van de Cassiar Hwy te fietsen.

Inmiddels ben ik in drie dagen heb ik de Cassiar afgereden en zit nu in Terrace. Vandaag ging het prima en vlot!

De hellingen waren goed te doen en het meeste kilometers van de route vandaag waren heuvel af! HEERLIJK!

Morgen wordt een pittige dag! Ik zal de 150 km in een keer afleggen en het wordt, net als vandaag heel warm; boven de 30 graden Celsius.

De route heeft 3 heuvels van betekenis en de rest is goed te doen, aldus 2 fietsers die ik vandaag tegenkwam! Die mag ik wel geloven!

Veel water mee dus.

Opstaan om 04:00 en starten om 05:30 en op zoek naar een ontbijt in Terrace of daarbuiten.

Afzien, maar komen zal ik er wel. Anders moet ik tot de 15e augustus wachten voor de andere boot naar Port Hardy. Een beetje jammer dus als ik de boot van de 13e augustus zou missen!

                                                                    Dan is er ook nog deze aanpassing in de route gekomen!

Bij Kitwanga aan het eind van de Cassiar Hwy zal ik naar de kust rijden over de Yellowhead Highway en in Prince Rupert de boot nemen naar Port Hardy op Vancouver Island

Een tocht van een dag (07:30 -23:30) waarbij er allerlei prachtige landschappen aan je voorbijgaan. Ook Orca’s en walvissen kunnen gespot worden

Een welkome afwisseling en een kortere route.

In Port Hardy zal ik het Vancouver Island naar het zuiden rijden waarbij ik halverwege weer een pont neem naar Vancouver.

Daar zal ik de laatste 100 km naar Bellingham rijden, alwaar ik een weekje rust neem.

Er komen nog meer aanpassingen maar dat horen jullie later wel.

                                                                    Afscheid.

Er zijn nog meer vormen van afscheid nemen!

Afscheid nemen van de lekker warme slaapzak ’s morgens om de dag weer te beginnen, is ook lastig!

Ook afscheid nemen van een restaurantje dat lekker eten serveerde en waar je weer moet vertrekken.

Ook het afscheid nemen van mensen die je onderweg tegenkomt en waar je graag langer mee zou willen praten.

                                                                    Namen van snelwegen:

Zoals jullie inmiddels hebben gemerkt hebben de snelwegen hier namen.

• De Dalton Highway,
• The Elliot Highway
• The Alaska Highway (ook wel de Alkan Highway genaamd)
• The Cassiar Highway en als laatste zal ik
• The Yellowhead Highway naar Prince Rupert rijden.

                                                                    “The Milepost”

In de Milepost staat alles wat een automobilist nodig heeft van deze wegen.

Een soort bijbel van informatie.

De makers ervan, althans een ervan, Sharon Nault, heb ik ontmoet in Deadhorse en later op de Dalton Highway.

Ze hebben voor mij de bladzijden uit een van hun gidsen gescheurd zodat ik meer info had, geweldig toch?

                                                                     Alaska en Yukon:

                                                                                Alaska

Alaska is in 1867van Rusland gekocht voor $7.200.000, iets waar het congres van destijds niet zonder slag of stoot mee instemde. Het werd in de volksmond ook wel de “Seward’s Folly” genoemd.

Achteraf waren ze er maar wat blij mee!
Het is een dunbevolkte (bijna 800.000) staat die vooral olie, hout, steenkool, goud industrie heeft.

Het is de grootste van alle staten van de VS.

De staat is zo groot als Duitsland, Frankrijk, Spanje en de Benelux samen.

De hoofdstad is Juneau, dat alleen per boot of vliegtuig te bereiken is. De meeste mensen wonen in of rond Anchorage de grootste stad van Alaska.

De dagen zijn er lang in de zomer en zeer kort in de winter.

Het toeristen seizoen is er kort en de prijzen van alles liggen hoog.

Benzine is duurder dan in de andere staten en de verblijfskosten zijn ook hoger dan elders in de VS.

                                                                    Yukon

De provincie Yukon, van Canada, is een zeer dunbevolkte staat slechts 36.000 inwoners, waarvan de meeste in Whitehorse wonen 27.773.

De twee volgende grootste hebben slechts 1977 inwoners, Dawson City en 1453 inwoners voor Watson Lake!

                                                                     De Toekomst

Nu op naar Prince Rupert en dan weer een nieuwe vorm van vervoer: Per boot!

Eerst met het vliegtuig, daarna enkele malen met de auto en de fiets achterop nu de boot, natuurlijk blijft het fietsen de hoofdmoot!

Tot een volgende keer! Laat horen wat je ervan vind en als je vragen hebt?

Mail ze, ik beantwoord ze zodra ik tijd en gelegenheid heb!