Voortgang!

                                                                    Oude aanpassingen

De route was aangepast van Prince George en Vancouver naar Prince Rupert naar Vancouver Island Port Hardy.

Om op tijd in Prince Rupert te komen ben ik in twee dagen van Kitwanga naar Prince Rupert gereden. Bij elkaar ongeveer 240 km.

Kitwanga is een klein plaatsje aan het eind van de Cassiar Highway en het begin (voor mij) van de Yellowhead Highway.

Er zijn weinig goede dagafstanden dus dacht ik tot voorbij Terrace te rijden en daarna in een redelijke dagafstand naar Prince Rupert.

Naar Terrace was ongeveer 95  km. De afstand naar Prince Rupert was vandaar nog ongeveer 150 km.

Onderweg naar Terrace kwam ik twee fietsers tegen die de afstand hadden gereden van Prince Rupert naar Terrace en dat kon makkelijk zeiden ze, 300 meter hoogteverschil en 3  heuvels.

Dat was niet helemaal de waarheid. Het hoogteverschil was minstens het dubbele en die tegenwind / storm daar hadden ze me ook niets van verteld.

Zij hadden het natuurlijk in de rug! Maar na ruim 150 km heb ik Prince Rupert natuurlijk toch gehaald, een zeer pittige dag. De drie heuvels heb ik inderdaad opgefietst en natuurlijk naar beneden!

In Prince Rupert eerst wat gegeten daarna snel op de camping (bijna naast de bootterminal) ingecheckt en de tent opgezet, een douche genomen en direct gaan slapen. De wekker ging immers al om 04:30.

Ik had geen reservering voor mezelf en de fiets, vandaar dat ik veel vroeger dan de verplichte tijd van 05:30 aanwezig wilde zijn.

Bij de terminal aangekomen bleek het geen enkel probleem en “kreeg” ik meteen een kaartje.

                                                                    De boottocht

De boottocht vanaf Prince Rupert begon in de dichte mist, maar al snel klaarde het op en hadden we prachtig uitzicht over de, soms smalle, waterwegen. Met links en rechts lage bergen vol met bossen die soms nog veel sneeuw bij de basis hadden, ondanks dat het al augustus was!

Regelmatig kregen we een bericht van de brug omgeroepen dat er een dolfijnengroep was gesignaleerd (niet gezien) of walvissen, 1 x in de verte gezien.

Naast de prachtige omgeving waren de buffetten, ontbijt en diner, buitengewoon goed. “All you can eat” buffetten met verse vruchten, vis, vlees eigenlijk was alles er wel wat je zou willen eten als  fietser! Het was alles bij elkaar een hele mooie belevenis!

                                                                    Port Hardy

De aankomst in Port Hardy zal ik ook niet snel vergeten.

Het was pikkedonker en de aankomst is niet in Port Hardy zelf, maar op een schiereiland ertegenover.
Ik had op de boot inmiddels kennis gemaakt met enkele Canadese fietsers die ook naar de zelfde camping wilde.

Dat was 6 km in het donker over een relatief smalle weg rijden. We wisten inmiddels wel waar de camping was.

Mijn voorlamp werkte via de naafdynamo en gaf heel veel licht, samen zijn we de 6 km  naar de camping toe gereden.

Het was een relatief smalle weg met gelukkig weinig autoverkeer, de auto’s waren als eerste van de boot!

Om 12 uur ’s nachts kwamen we aan en de beheerder was nog in zijn kantoor, dus konden we ons nog inschrijven!

                                                                    Vancouver Island

Vancouver Island is een lang gerekt eiland, waar ik naar het zuiden reed naar Nanaimo. Hier vertrok de boot namelijk naar Tsawwassen. Daardoor kon ik Vancouver zelf omzeilen en in ongeveer 100 km naar Bellingham rijden.

Op Vancouver Island heb ik de hoofdroute naar het zuiden gereden.

·      Port Hardy: 2 dagen camping

·      Woss: Motel

·      Roberts Lake: wild gekampeerd bij het meer

·      Royston: bij Richard op uitnodiging gekampeerd in de tuin

·      Nanaimo: camping

Onderweg was het heuvelachtig en erg mooi. Hoge bomen en meestal mooi weer.
Een zwarte beer op de camping bij Port Hardy gezien en enkele herten onderweg.

Port Hardy zelf was een gezellig havenstadje waar ik een dag heb doorgebracht. Ook veel zalmen in de baai omdat ze door de lage waterstand de rivier niet opkonden.

De laatste 3 fietsdagen op Vancouver Island waren warm en zonnig.

De route nét voor Nanaimo was verschrikkelijk.

Alle verkeer van het eiland dat van noord naar zuid of omgedraaid, gebruikte deze weg.

Bijzonder druk en fiks heuvelachtig.

Niets dat ik niet aan kon, maar samen met het drukke verkeer wel erg onaangenaam!

                                                                    Bijzondere ontmoetingen

Ik ontmoette natuurlijk weer veel bijzondere mensen.

Bij een lunch stop bij de kruising naar Sayward, kwam ik Richard tegen met zijn broer. Een ligfietser die nu met de auto de honden ging uitlaten bij een meer verderop. Hij was erg geïnteresseerd en bij mijn vertrek daar nodigde hij me uit om te komen overnachten met de tent in zijn tuin.

Hij had ook nog enkele interessante tips waar ik wild kon kamperen!

Dat heb ik die dag dus ook gedaan en stond ’s avonds aan het strand van Robberts Lake op een prachtige plek.

De volgende ochtend nam ik een ontbijt in een cafeetje daar vlak bij en kwam er een wielrenster binnen, we kwamen in gesprek en aan het eind daarvan nodigde ze me uit voor een lunch bij haar thuis die dag in Campbell River!

Wat een feest; lunch afspraak 40 km verder en vervolgens weer 45 km verder avondeten en tent afspraak ’s avonds in Royston.

Beide afspraken waren bijzonder.

Sandra, maakte een lekkere wortelsoep met scones. Samen hebben we ook naar de route verderop gekeken en die in de GPS gezet zodat ik niet steeds op de kaart hoefde te kijken.

Richard bleek meerdere ligfietsen te hebben waaronder een tandem die hij af en toe met zijn vrouw reed.

Verder was het een voormalige timmerman die dus veel met hout werkte. Ook daar hebben we uitgebreid over gesproken en liet hij me een en ander zien in zijn enorme schuur (voor Nederlandse maatstaven!).

                                                                    Andere fietsers

Ik ontmoette ook enkele lange afstand fietsers;

Paulette en Aengus, Aengus oorspronkelijk uit Engeland en Paulette uit Canada.

Zij maakte een 2 weken tocht en moesten dan weer werken. Leuk koppel!

Op de weg naar Campbell River kwam ik twee mannen tegen uit Zwitserland. De een was al 3 jaar onderweg en de ander 1 jaar.  Ze waren elkaar in Vancouver tegengekomen.

Bij de een was de hele fiets met uitrusting gestolen en dat na 3 jaar fietsen in Azië Rusland en elders, nergens problemen. Nu in Vancouver; slot los geknipt, in een busje…. en weg!

Hij had net een andere fiets gekocht met nieuwe uitrusting. Hoewel vrienden zijn gestolen fiets mogelijk wel hadden gespot op het internet.

De twee fietsers waren onderweg naar Bella Bella (met de boot) vanwaar ze een overland passage gingen rijden naar de hoofdroute!

Elders stond een Australiër (bleek later) zijn fietstassen en inhoud schoon te maken. Hij had lekkage gehad van een pot pindakaas, wat een ellende!

Bij de grensovergang naar de VS kwam ik Peter (een Duitser) tegen die ook naar het zuiden reed en al 1 jaar onderweg was.

Hij was nog van plan om een jaar of 3 onderweg te blijven. Ook hij had een Rohloff versnellingsnaaf.

                                                                    De fiets

Op de boot naar Port Hardy ontdekte ik dat het balhoofd los zat en heb dat daar gelukkig ook kunnen laten repareren.

Ook had ik gemerkt dat de spaken in het voorwiel erg los zaten en heb ze zelf allemaal evenveel aangedraaid.

Een wiel richten en op spanning brengen is echter vakwerk dat Richard West, een vriend van Alex en mij hier in Bellingham, voor mij inmiddels heeft gedaan.

Richard is gepensioneerd en fietst veel als hobby.

Ik heb thuis 6 fietsen, maar hij heeft er wel 10, waaronder 1 superlichtgewicht racetandem van magnesium!

Volgende maand gaan Alex en hij een race rijden in Utah met de tandem.

Ze maken goede kansen om op het erepodium te komen!

In Bellingham heb ik de fiets zelf nog maar eens helemaal nagelopen en allerlei kleine zaken opgelost.

Ook moest er wat laswerk worden verricht aan het stuur dat enkele breukjes had in het laswerk.

Alex en Richard hebben hiervoor een framebouwer hier in Bellingham gevonden die dat klusje wel wilde doen.

Daar staat de fiets nu. Is inmiddels gelast en voelt er strak aan!

                                                                    Grens

Zoals gewoonlijk was er een probleem bij de grensovergang.

Het was er erg druk en ik stond eerst lang in de verkeerde rij.

Bij de goede rij, die veel korter was, mocht ik vrij snel naar een van de beambten.

Hij hoorde mijn verhaal aan en vroeg een bewijs dat ik weer terug ging naar Nederland. Een ticket dus…..

Daar had ik geen printje van, wel een mail.

Maar er was in dat grenskantoor geen WIFI…..

Uiteindelijk opgelost door de IPhone aan te zetten en een 24 uurs bundel te kopen bij T-Mobile waarmee ik de mail tevoorschijn kon halen. Daarna mocht ik door, een grote opluchting kan ik wel zeggen.

                                                                    Bellingham

Ik kwam door de boottocht (Nanaimo naar Tsawwassen) en de perikelen aan de grens pas laat bij Alex en Megan hun huis in Bellingham aan. Gelukkig net voor het donker.

Ze waren er beide niet, maar hadden mij de instructies gegeven hoe in het huis te komen!

Wat een genot om “thuis” te komen en een heerlijke douche te kunnen nemen! Snel naar bed gegaan en heerlijk geslapen.
Enkele dagen later kwamen zowel Alex als Megan thuis en we hebben, ik schrijf dit bij hen thuis, een geweldig leuke tijd.

Gisteren naar de film geweest, “Boyhood”, een bijzondere film die over een periode van 12 jaar is opgenomen met dezelfde hoofdpersonen!

Maar ook in Bellingham gefietst, voor het eerst heb ik op de Extracycle (big dummy)

van Surley gereden. Een heel aparte fiets die verrassend licht fietst.

Alex en Megan wonen namelijk halverwege een heel steile helling. Maar ze fietsen heel erg veel!

Zoals heel veel mensen hier in Bellingham. Er wordt heel veel gedaan voor fietsers om het te bevorderen door de gemeente!

Ondanks dat het allemaal zeker niet vlak is, verre van dat.

Een heel erg sfeervol stadje met enkele gezellige buurten die een heel prettige sfeer uitstralen!

                                                                    Aanpassing

Er komt dus weer een aanpassing.

Om wat meer tijd te hebben voor het fietsen verder zuidwaarts, heb ik besloten om in Bellingham de trein te nemen naar Portland.

Vanaf hier fiets ik naar de kust en zal vandaar zuidwaarts blijven fietsen.

Portland ligt in een vallei achter een laaggebergte dat evenwijdig ligt aan de kust.

Doordat het in die vallei erg warm kan worden in de zomer, nu zo’n 30 – 35 graden Celsius, trekt het lucht vanaf de stille oceaan aan dat vaak veel mist en koeler weer veroorzaakt aan de kust zelf.

Die warmte trekt me niet zo en de kust met zijn koelere temperatuur wel!

De route gaat daar voornamelijk langs!

                                                                       Erratum

Een aanpassing die helaas niet mogelijk was.

De fietsdoos was alleen al te zwaar, de andere doos was helemaal te zwaar en dus moesten we op zoek naar een andere oplossing!

Greyhound kon niet garanderen dat het diezelfde dag ook in Portland zou arriveren (eerst de bagage van de eigen passagiers.

Dus heeft de zoon van Alex samen met Mieszko, (een Franse hiker die net de hele Pacific coast had gewandeld in 4 maanden!) mij naar Seaside gebracht.

Het meest zuidelijke punt van mijn vorige tocht.

Daarover de volgende keer meer!